Staraniem Starostwa Powiatowego w Oławie ukazała się książka Aleksandry Skrzypietz pt. „Z Oławy na angielski tron? Maria Klementyna Sobieska”. Można ją nabyć TUTAJ. Wydanie książki zostało objęte mecenatem przez samorząd, w związku z obchodami jubileuszu 25-lecia Powiatu Oławskiego. Starostwo po krótkiej przerwie publikuje czwartą część cyklu opowieści o słynnej Oławiance, przygotowaną przez Autorkę, specjalnie dla czytelników.

W 1718 roku wysłannik Jakuba Stuarta wędrował po Europie i oglądał kolejne księżniczki, które mogłyby poślubić wygnanego króla. W końcu karnawału przybył do Oławy. Obejrzał wszystkie trzy „królewnisie” i zachwyciła go Maria Klementyna, choć to nie jej urok sprawił, że Stuart poprosił o jej rękę. Latem tego roku podpisano kontrakt małżeński. Nigdy przedtem ani później Jakub Sobieski nie podjął tak szybko decyzji, ale teraz pragnął, by jego ukochana córka została królową, a wierzył, że Stuart odzyska swój tron. Marię Klementynę oskarżano później o przesadne ambicje, chciała przywdziać koronę i nie liczyły się dla niej żadne argumenty: że narzeczony nie ma królestwa, że starsze siostry są niezamężne, że w drodze do szczęścia czyhać na nią będą niebezpieczeństwa, gdyż wielu się ten związek nie podoba.

Jesienią 1718 roku „królewnisia” wraz z matką wyruszyła w drogę do Italii. Narzeczony zalecał, by jechały szybko i w małym orszaku, ale nie posłuchano go, a tymczasem szpiedzy hanowerscy już wiedzieli o przygotowywanym ślubie. Bano się, że wzmocni on pozycję Stuarta i jego nadzieje na tron. Jerzy I zażądał, by jego sojusznik, cesarz Karol VI przeszkodził w podróży Sobieskich. Cesarz był bratem ciotecznym Marii Klementyny, ale interesy nakazywały mu uniemożliwienie jej spotkania z narzeczonym; została więc zatrzymana w Innsbrucku. W jej uwolnienie włączył się papież, który przestrzegał Karola VI, że grzeszy, stając na przeszkodzie temu małżeństwu, ale Sobieskie pozostawały uwięzione.

Stuart wciąż zapewniał Marię Klementynę o swych uczuciach i zachęcał, by wytrwała w postanowieniu, że go poślubi, zaś jego wysłannik wyruszył na pomoc. Przygotowano wyprawę, która miała umożliwić potajemne wyprowadzenie „królewnisi” z więzienia. Wcześniej trzeba było uzyskać zezwolenie Jakuba Sobieskiego, co okazało się niełatwe. Wydaje się także, że w Innsbrucku Maria Klementyna zawarła potajemny ślub ze Stuartem. To miało usprawiedliwiać jej ucieczkę; nie jechała na spotkanie z narzeczonym, lecz małżonkiem i opuszczała więzienie na jego wyraźne wezwanie – jako żona nie mogła mu odmówić.

Fortel przygotowany na rozkaz Jakuba III został bez przeszkód zrealizowany i przyniósł Marii Klementynie wolność. Po dziewięciu miesiącach od wyjazdu z Oławy dotarła do Rzymu, została królową i pierwszą damą Wiecznego Miasta, ale nie znalazła tam narzeczonego, który wyjechał do Hiszpanii. (cdn)

Źródło: Starostwo Powiatowe w Oławie. 

O dzieciństwie Marii Klementyny Sobieskiej Dowiedz się więcej o latach dzieciństwa oławianki. 

Maria Klementyna Sobieska: Panna na wydaniu Książka stanowi kontynuację cyklu opowieści o słynnej oławiance. 

Maria Klementyna Sobieska: Narzeczony Trzecia część cyklu opowieści o słynnej Oławiance Marii Klementynie Sobieskiej.