Trochę??!Ludzie czekali na możliwość normalnego przejścia przez torowisko prawie 9 miesięcy!To dopiero obciach.I z czego tu się cieszyć?Z nieudolności urzędników?

A gdzie fota namiestnika Tomka Świerzaka ze szlabanem?

wiadukt? w tym miejscu? :) to się uśmiałem :)

~Kuba Już kilkukrotnie na spotkaniach z burmistrzem (nie tylko Frishmannem ale i jeszcze Październikiem) wysuwałem taką propozycję, jednakże zawsze spotykała się z bardzo chłodnym przyjęciem i argumentacją nie bo nie

Wiadukt, most, tunel – jak zwą, tak zwą. Generalnie używając określenia wiadukt miałem na myśli możliwość bezkolizyjnego pokonania przejazdu bez konieczności oczekiwania nieraz nawet ponad 10 minut jak trafi się pociąg stojący na stacji i za chwilę kolejny z drugiej strony. Nie wiem dlaczego pojawiają się komentarze, że to nierealne i niemożliwe? A czy ktoś z naszych „władz” zrobił cokolwiek w tym kierunku? Nie trzeba daleko szukać – miasto tej samej wielkości jak Oława – sąsiedni Brzeg. Proszę zwrócić uwagę, że wjeżdżając do Brzegu pociągiem od strony Oławy pokonujemy w sposób bezkolizyjny 4 przejazdy jadąc po mostach zbudowanych nad drogą, po której poruszają się samochody i piesi po chodnikach. Wcale nie trzeba budować estakady aż po samą galerię, tylko umożliwić bezkolizyjne pokonanie tego przejazdu. I na koniec dodam, że PKP prowadząc modernizację linii kolejowych do większych prędkości (na tej obowiązuje 160 km/h) dążą do eliminacji skrzyżowań torów z drogami w jednym poziomie. Są już przymiarki aby wprowadzić w mniej lub bardziej odległej przyszłości na tej linii prędkość 200 km/h dla pociągów pasażerskich ale wtedy warunkiem koniecznym jest likwidacja właśnie takich przejazdów zmieniając je na bezkolizyjne. Może więc upatrujmy w tym szansę… To jednak odległa przyszłość, więc już teraz niech nasi urzędnicy miejscy rozpoczną jakiekolwiek starania do budowy w tym miejscu – tym razem użyję określenia „bezkolizyjnego przejazdu”. Mieszkańcom Oławy i naszym włodarzom powinno zależeć na rozwoju miasta i podnoszeniu komfortu życia, więc zmieńmy nastawienie z „nie da się” na „to możliwe!”